Na przestrzeni wieków nazwę Ligoty zapisywano różnorodnie. Różnorodność brała się nie tylko z uwarunkowań językowych, ale i wynikała z pisowni stosowanej przez poszczególnych pisarzy, wpisujących dane do dokumentów. Jeżeli w akcie sprzedaży klucza mysłowickiego z 1360 roku zapisano nazwę Elgoth (Ellgoth), to w następnych latach można spotkać się z następującą pisownią:
Lhota: 1550
Elgutt: 1588
Lgota: 1692, 1695, 1700, 1718
Lgotha: 1696, 1705, 1712
Lotta: 1705
Ligota: 1713, 1716, 1743, 1752, 1764 (i dalej, aż po współczesność)
Elgotha: 1714
Elgott: 1722
Oelgutt: 1733
Ellgutt: 1738
Lygota: 1742
Ellguth: 1750 (nazwa ta występuje również na arkuszach pierwotnego zdjęcia stolikowego Pruskiego Sztabu Generalnego z 1827 roku)
Lgotta: 1760
Elgota: 1761.
W XVIII wieku, mówiąc lub zapisując nazwę Ligoty, używano również słowa Ligotka. Natomiast z XIX wieku znane jest określenie Ligotta. Nazwa ta widnieje na planie nadań górniczych z lat 1846–1855, które wykonane zostały na podkładzie kopii mapy z lat 1802–1803. Pod koniec XIX i w XX wieku można na mapach i pocztówkach zetknąć się z nazwami Ellgoth, Idaweiche, Ligota Pszczyńska.