ODCINEK 54. Kolej w Ligocie – część 2

Jan Henryk X, Książe Pszczyński

W roku 1856 walne zgromadzenie akcjonariuszy „Towarzystwa Kolei Wilhelma” zadecydowało o
przedłużeniu z Mikołowa do Ligoty budowanej linii: Nędza – Rydułtowy – Rybnik – Orzesze – Mikołów,
gdzie uzyskiwała połączenie z linią Katowice – Murcki. Tym sposobem zamierzano wytwarzane w
okolicach Raciborza produkty rolne szybko i tanio transportować do rozwijającego się okręgu
przemysłowego. Otwarcie odcinka Mikołów – Ligota nastąpiło 20 grudnia 1858 r. Jednocześnie
„Towarzystwo Kolei Wilhelma” wydzierżawiło od „Górnośląskich Kolei Żelaznych” linię z Katowic do
Murcek. Prócz przewozów towarowych wprowadzono tam również ruch pasażerski, na skutek czego
dotychczasowy posterunek bocznicowy „Idahutte” w Ligocie uzyskał status przystanku osobowego
(Haltestelle), zaś jego parterowy budynek już nie istnieje przy resztkach bocznicy „Ida” na terenie byłej
rafinerii, a następnie magazynu paliw C.P.N. (później „Orlen”). W miejscu obecnego tunelu pod torami
(ul. Franciszkańska – ul. Kłodnicka) linia Katowice – Murcki rozgałęziała się. Jednotorowa linia do
Mikołowa biegła w przybliżeniu dotychczasową trasą, jedynie za ul. Zadole w stronę Piotrowic, do roku
1914 była bardziej przesunięta ku zachodowi, przez wciąż istniejący nad Ślepiotką stary most w
przedłużeniu ul. Polarnej. Natomiast tor do Murcek odbijał ku wschodowi trasą obecnej ul. Kolejowej. W
roku 1869 „Towarzystwo Kolei Wilhelma” przeszło na własność „Górnośląskich Kolei Żelaznych”, a to w
roku 1883 przejął rząd pruski monopolizujący kolej w swym ręku. Stare dokumenty kolejowe wzmiankują
o ułożeniu w „Idahütte” (Ligocie) w roku 1862 kolejowej bocznicy długości stu prętów (tj. 376 m), jednak
wykaz urządzeń kolejowych z tego czasu w Ligocie wymienia tylko dwa rozjazdy, co wyklucza istnienie
w/w bocznicy w obrębie stacji.

Jan i Stanisław Witaszkowie

Skip to content